Naar jou leef ik
je praten dorst mij
ik drink je geest
je huid is warm
je aanraking tilt mij
tot verrukking naar het meest
van onverwachts herkennen
je mag niet gaan
de eenzaamheid hierna
wil ik niet weten
maar het komt
ik bind
en vind
de laatste tellen van jouw blijven
lijven
bij elkaar en dan verscheiden
je kust me dan naar de deur
de trap omlaag
nog even zie ik je
ravelspijkerbroek
linksom verdwijnen
ben weer alleen....
Tiskee: | Woensdag, april 08, 2009 18:21 |
Romantisch? Treurig!! Maar wie ben ik... liefs Tiskee |
|
Nummer 127 : | Zondag, maart 29, 2009 00:20 |
superromantisch :d Nr 127 |
|
tinkelbel10: | Zaterdag, maart 28, 2009 01:23 |
heel mooi geschreven...trusten, liefs Tina. |
|
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 28 maart 2009 | ||
Thema's: |