Door de liefde besmeurd
niet in staat je hart weg te geven
dreef de wind ons uit elkaar.
Ik als slachtoffer van een onbereikbare liefde
met een nooit aflatende genegenheid voor jou.
Wij zijn veroordeeld tot het alleen gaan
en wij waren onze laatste kans
toen vallende herfstbladeren voorbodes bleken
van een eenzame winter
dat onze harten deed bevriezen.
Nu dans je elke nacht
in mijn dromen
tot ver in de morgen als ik opsta
immens verlaten met een onmetelijk verdriet
met de dood als rouwrand binnen mijn bestaan.