Heel vroeger pakte jij mijn hand en vroeg
Of je mijn vriend mocht zijn
Het voelde fijn
En zei dus ja
We waren altijd samen
Als ze het over jou hadden
Dan hadden ze het over mij
Als de een verdrietig keek
Maakte de ander hem weer blij
Het was alsof de wereld te klein was
Want wij konden de hele wereld aan
Wetend dat we nooit zonder elkaar
Zouden staan
Nu lijkt de hele wereld veranderd
Het hart dat aan elkaar was verankert
Heeft losgelaten
Er waren teveel gaten
Waardoor ze elkaar hebben verlaten
Soms zie ik een kaars bij jou voor het raam
Je kijkt er net zolang naar totdat het dooft
Gaat onze vriendschap nog wel eens om
In jou hoofd
Of is onze liefde net als de kaars
Voorgoed gedoofd