Nu schrijf ik meer over jou,
dan een tijdje geleden.
Binnenkort sta ik weer dicht in je buurt,
de gedachte al ,maakt me doodsbang.
Je maakte mijn jeugd kapot,
ik leerde je kennen op mijn 15de,
bijna drie jaar lang had je macht over mij,
bepalen deed je graag,
wat ik dragen moest,
je "controleerde"of ik wel gehoorzaamde.
ik had geen eigen mening meer,
knikte altijd ja,op alle vragen,
ook al schreeuwde mijn binnenste nee.
De macht over iemand hebben,
dat was je liever,
over zoveel mogelijk mensen tegelijk.
Je kon lief doen ,
want echt lief was je niet.
Het waren alleen maar woorden,
oh,alleen maar zinnen,
waarmee je je zin kreeg,
waarmee je zei hoe "graag" je ons wel niet zag,
verschillende keren,
gingen de woorden van echte liefde over je lippen,
maar échte liefde dat ik ik nu pas.
Jouw woorden zijn leugens,
allemaal,
je deed verschrikkelijke dingen,
die ik nooit zal vergeten,
en hoe dichter we komen bij 20mei
hoe banger ik word,
maar ik moet voor mezelf gaan,
ik ben sterker geworden,
ook door alle verschrikkelijke dingen,
mij emotioneel vernederd en mishandelt,
ben ik zeker geworden,
en dat ga ik laten zien,
door daar te zijn 20mei!