Zo veel gevoel, te veel
Het zit vast, onreëel
Het is te diep geromantiseerd
Het hart weet wat het begeerd
Gedachten zijn nooit vastgebonden
Ze staan niet waar ze ooit stonden
Rare paadjes, onlogische wegen
Ze zijn boven zichzelf uitgestegen
Verdrinken in gedachten
Alleen maar kunnen wachten
Tot de sleutel in het slot past
Tot het hoofd niet meer wordt belast
Met energie die kan genezen
Ogen die meer dan letters kunnen lezen
En juist een vastgesnoerde mond
Leidt tot een diepere wond