Het leven als een groot bordspel ligt nu in alle rust voor mij.
Nog geen schaak mat en nog geen dam geschoven.
De wereld als zwart wit met zijn lichte en donker zijde.
Ik als speler in mijn verdriet en mijn gelukkige tijden.
Horizontaal is tot nog onmogenlijk verticaal stijgen dat zijn de verwachtingen.
mijn hersens kraken, wat nou als ik wit met zwart meng word het donkere dan lichter
of het lichtere donker.
Lef is het enige dat je nodig hebt, maar ze zeggen dat het dammen met verstand gaat.
verstand en lef hebben gaat dat gepaard?
tjaa en zo duurt het nog eeuwig.
ik tik in heeft u nog even de tijd voor deze meid.
Ze zit nog wel eens in een twee strijd!