Uitvaart…
mijn thuis bevindt zich in het zuiden
waar de zon schijnt en de zee
het strand met warmte overspoelt
de zachte beige vlakte
nog nauwelijks zichtbaar is als zand
tussen duizenden lijven
van schoolmeesters en dikke wijven
uit de lage landen
hun zonneolie in de hand
ik prevel vruchteloos vreemde woorden
en goedkeurend knikken ze naar mij
-é viva, cervessa, sombrero si si-
(betalen doen ze toch in klinkende munt)
Ik voel de leegte aan
en wis ze uit mijn hoofd
ga zacht schuifelend verder
stoot mijn teen tegen een rots
en krijs ay ay caramba…
esteban 20 Augustus 2009