2 – 4 – 7
Deelnemer 2:
gevaarlijk improviseren
ik ben een levend risico
uw waardigheid is komisch
zo neem ik graag jouw bloed
beschilder muren
in abstracte vorm
ik wil je stampen
in je hoofdhuid kerven
zodat ik hersenen kan proeven
en ik slimmer worden zal
dat is een groot geheim
verloederde gedachte
gefixeerd op al wat lichaam was
onwaarschijnlijk toxisch
ik spat graag met jouw bloed
een risico voor ‘mijn’ soort
Deelnemer 4:
Mis
met een goddeloos verlangen naar leven na de dood
is de afstand van het dak tot aan de stoep minder groot
de aarde bij lange na niet zo donker en klef
groeit met elke gevallen centimeter steevast het besef
ja, deze keer heb ik het pas echt goed verkloot
want dat goddeloos verlangen heb je te goed verborgen
de familie komt bijeen om de uitvaart te verzorgen
de pastoor troost zijn schaapjes, vraagt klinkende munt
om je de hemel in te bidden, want het is je gegund
daar lig je dan koud in de kerk deze morgen
de pastoor prevelt gebeden en het kerkkoor zwelt aan
jij had je zo verheugd op een goddeloos bestaan
maar nu kan elk moment iemand je ziel komen claimen
zal het Petrus zijn die komt of zal de duivel je nemen
maar de hamvraag “waarom?” is helaas iedereen ontgaan
Deelnemer 7:
schizo-zwijgen
ze rent, went zich; wild en weg
de laatste keer, nog eenmaal voor vandaag
maar morgen zijn ze er al weer
er is geen rust, losse ledematen
op de vlucht – altijd gespannenheid
van het leven in verontrusting
al die vuiltjes aan de lucht en
de waanideeën smaken bitter
in iedere adem die ze zucht
ze stopt, stort zicht neer; gesloten
ogen, handen op haar oren
sst, zeg maar niets meer,
dan kunnen ze je niet horen
~*~
3 – 5 - 8
Deelnemer 3:
Verloren in liefde
je brief ligt ongeopend
op zijn altijd vaste plek
naast de brandende kaars
de fotolijst er naast
als eeuwig goede vrienden
ik kus de foto nu dagelijks
stuur je brandende warmte toe
leg mijn vingers op het papier
voel de liefde overstromen
in tranen van verdriet
heel even hoor ik je stem
je lieve woorden
je allerlaatste spreken
ik hou van jou
voor altijd
nooit meer alleen
ik blijf bij je
in je warme hart
Deelnemer 5:
Colporteur in de liefde
“Hoeren en snoeren vanaf je veertigste” zou een leuk liedje zijn,
op een manier waardoor je moeder zich omdraait in haar graf.
Strafbaar, ziekelijk en schaamteloos zing je daarna onder de douche
alsof van deur tot deur, van hart naar hart er niets toe doet.
Heeft het een rokje in de kast hangen, is het welkom
(al zou het mij niets verbazen als testosteron ook wel eens een kans heeft gemaakt).
Want wat maakt het uit? Zolang jij maar een kookpunt kan beleven, in de hoogte,
zonder ooit een kookcursus gehad te hebben. God bewaar ons.
Waar is je verstand gebleven dat je hebt opgebouwd in al die jaren
(zou je denken dan toch, gezien de act die je elke dag weer opvoert)?
Irriteert de jeuk dan zo erg dat alles om je heen vervaagd?
Is daar dan geen crèmepje voor, of maak de boel anders gewoon eens schoon.
Ik geloof. Ik geloof in alles wat niet met jou te maken heeft.
Ik geloof ook tot diep in mijn gestel dat jij jezelf ergens tegenkomt.
Tegen lampen, muren, ezels, stenen, bommen en granaten.
Je zult bont en blauw spijt krijgen. Van je leven. Dat je zelf leed. Leidde.
Beide.
Deelnemer 8:
Rockchick
Ze gaf iets van Hendriks
toen ze de mouwen opstroopten
en de vaat deed
waar de verjaardag in lag
Wild was ze
net als de nacht die
tussen lakens gestreken was
Wat ze aan had was gaaf
gaf haar charme en hoog spel
ze genoot , trok de rock van zich af
die zij eens op het podium had
~*~
1 – 6 – 9
Deelnemer 1:
Episode
Ik weiger koude binnen te laten
omdat zomer leeft in mij
al is de laatste bloem uitgebloeid
bladeren vogelvrij verklaard
voor mij geen herfst of winter
niks geen najaars-depressie
dé trend tweeduizendnegen
Neen! Ik lach en geef een zoen
en zeg in mij schuilt gewoon
een zonnig seizoen
Deelnemer 6:
Drempelvrees
Vingerstrelingen sijpelen
vruchtbaar op naakte huid,
gevoel ontwaakt angst
lust zoveel meer.
Onderhuids gekriebel
vastnagelend ogen-blik,
bloed giert kokend
dreigende ontlading.
Weggedraaid zicht,
gevonden ademruimte
omarmde vluchtwegen,
dit is van mij
niemand mag erbij.
Deelnemer 9:
Thuisloos
Langzaam loop ik
trillende stap voor
stappen
het stadscentrum bekijkt me
in neon en natriumtinten
want tot aan de stenen toe
past alles hier, zelfs
huissleutels
tussen mijn vingers
maar mijn passen galmen,
de gezichten en de straten
zijn me vreemd
huizen gesloten, onbekend
ik hoor hier niet