ik nam je hand
in je ogen zag ik muren breken
vergeten zorgen weer bewegen
in het stof van niet meer weten
je blik verwees mij naar de verte
lichaam in een afscheidsgroet
je gezicht verzachtte in zijn trekken
je mompelde het gaat je goed
ik bouw een wereld met mijn eigen wegen
slecht horizonnen stuk voor stuk
ik zal bekrompen beelden wreken
arrogantie en verwaandheid gaan voor schut
aarde zal mijn grootheid vrezen
gevangen zijn is niets voor mij
mijn boodschap zal de eeuwen lezen
ik ben de tijd en ruimte al voorbij
wil melker
01/11/2009
Anastacia: | Zondag, november 01, 2009 22:03 |
heel mooi gedicht | |
Big Lady: | Zondag, november 01, 2009 18:43 |
beroerd door je schrijven Knuffels |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, november 01, 2009 17:13 |
het is wederom een prachtig gedicht, ondanks dat je droevig begint knuffel Jannie |
|
Rembrandt ..........: | Zondag, november 01, 2009 16:48 |
wederom een pracht stuk Heer Melker | |
karinvangelder: | Zondag, november 01, 2009 16:28 |
somber buiten Wil geeft ook vaak sombere gedachten. heel mooi geschreven trouwens. lieve groet.. Karin |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2009 | ||
Thema's: |