Iets dat ik eigenlijk niet meer durfde te dromen
zou dan toch tot werkelijkheid komen.
Ik voelde me onwijs goed; zo compleet en zo blij
nu ik zeker wist: "Er groeit een kindje in mij."
Achteraf was dat iets,
dat ik al van begin af aan wist.
Nooit had ik kunnen weten
dat je op zou gaan in een dikke laag mist.
Ik hoor het de gynaecoloog nog zeggen:
"Ja, het is toch echt."
Hij zag je hartje kloppen
maar het was een oneerlijk gevecht.
Je stopte met groeien.
Je was pas 8 weken oud.
Natuurlijke selectie noemen ze dat.
Nou, voor mij voelde het gewoon fout!
Een jongen of een meisje?
Iets dat ik nooit weten zou.
Het enige dat voor mij telt,
is dat ik ontzettend veel van je hou!
Lief hummeltje, zo kwetsbaar en zo klein.
Helaas mocht er voor jou geen leven op aarde zijn.
Je was zo welkom, zo puur en zo geliefd.
Nu heb je voor eeuwig een plekje in mijn hart gegriefd.