Je gedachten lijden je.
Je gedachten lijden je.
Dromen van wanhoop,
terwijl de stilte overheerst.
Van die vage momenten,
dat je niets meer ziet.
De gedachten die je lijden,
de pijn die je verstopt.
Van die rare emoties,
die je dan voelt.
Je probeert te schreeuwen,
maar je stem is te zacht.
Je laat je lijden door iets,
iets dat voelt als een soort macht.
Dromen van wanhoop,
terwijl de stilte overheerst.
Van die vage momenten,
dat je niets meer ziet.
De gedachten die je lijden,
de pijn die je verstopt.
Van die rare emoties,
die je dan voelt.
Je probeert te schreeuwen,
maar je stem is te zacht.
Je laat je lijden door iets,
iets dat voelt als een soort macht.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: LonelyGirl_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2009 | ||
| Thema's: | ||