Je bewaart nog steeds die ring
Om onze liefde vast te grijpen
Een gevoel dat voorbij ging
Te hopeloos om te begrijpen
Het verdriet, gemeten in jouw blik
Uitgedrukt in de tranen die je laat
In eindeloos eenzaam gesnik
Om wat mooi begon en voorbij gaat
Het leven, eindigde al twee keer
Voordat het eindelijk ophield
Denk niet dat onsterfelijkheid weer
Een versleten ziel vernieuwt
Het is zo nietig om te dwepen
Met iets, zo onbenullig en klein
Je steeds weer mee te laten slepen
Om eenzaam te sterven van de pijn