wil even rust in me hoofd
laat mij toch gaan
ik wil niet meer leven
kan het echt niet meer aan
ik moet wel opgeven..
heb nergens geen zin meer in
nee dit leven heeft helemaal geen zin
ik ben op van het vele vechten
wil niet me eigen rechten
wil alleen maar heel even rust
rust in me hoofd alsjeblieft..
ik trek dit echt niet meer
Reacties op dit gedicht
| liezze: | Zaterdag, december 26, 2009 21:47 |
| mooi en duidelijk en zo herkenbaar sterkte |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, december 25, 2009 23:40 |
| even klein zijn zoals het verhaal van vandaag gaat, geborgen niet anders dan in deze koestering te voelen later pas te hoeven worden moge je dat in te bewaren momenten tenminste ervaren, hans |
|
| Br0ken: | Vrijdag, december 25, 2009 23:16 |
| Dat gevoel is echt heel herkenbaar maar meid je mag het niet opgeven ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2009 | ||
| Thema's: | ||