Als ik alleen ben, diep verzonken in gedachten
hoor ik een stem die me vanuit mijn binnenste toespreekt.
Ze staat voor alles wat ik opgaf, wegcijferde of
verbande naar een donkere leegte.
Het is de stem van mijn wederhelft die leeft in de schaduw.

Ze vertelt me over de dingen waarvan ik als kind droomde,
over wat ik later wilde worden en hoe het er nu kon uitzien.
Ze toont me mijn gemiste kansen en de dingen die ik opofferde,
ten koste van mezelf en ten gunste van anderen.
Ze doet me beseffen dat de door mij gekozen weg
me ongelukkig maakt op het punt waar ik nu sta.

Als ik dan uit die roes ontwaak en de stem wegsterft,
blijven de gedachten als een echo nazinderen.
Ze laten me achter met schuldgevoelens.

Na het opstellen van een balans, plaats ik mijn maten en gewichten.
Mijn drijfveer wordt terug zichtbaar en een vergeten verlangen welt op.
De weg naar verandering opent zich
en ik kan de zoektocht naar mijn geluk hervatten.