bolle kop rood verbrand
zittend op strandstoel achter een krant
druppels zweet
zoeken weg naar bilnaad van reet
naast hem de opblaaseend met verwachtingsvolle blauwe ogen
vraagt zich af wanneer hij het water in zal mogen
maar z'n baas is druk met stieke mooie meisjes loeren
terwijl hij op z'n strandstoel zit te ruften en te boeren
en de plastic gele eend zwelt door de hitte langzaam op
z'n gladde plastic vel bereikt ieder moment z'n top
hij verlangd zo naar... afkoelen in het koude water
maar hij houdt wijselijk z'n mond want 't is geen echte prater
dus de eend spat uiteindelijk met een rotklap uit elkaar
dat komt; die bolle badgast was geen echte vriend vandaar..
de eend ligt nu... in verscheurde stukken op het strand
z'n blauwe ogen starend naar de hemel; het beloofde land