het is een warboel buiten
mensen auto’s fietsen
vogels fluiten maar ik zie ze niet
vreemden die me dwingen
in een dagelijks bestaan
dingen die zo langs me gaan
hoor ze lopen
zie hun ogen ruik de kleding
maar herken ze niet
de wereld draait
en ik sta stil
op mijn gebied
een witte duif daalt
bij mijn voet en koert
een eerste ochtendgroet
wil melker
09/04/2010
Quicksilver: | Vrijdag, april 09, 2010 16:31 |
Ontroerend gedicht, droefmooi geschreven! Fijn weekend, liefs dicky |
|
ela: | Vrijdag, april 09, 2010 15:59 |
Fijn schrijven Wil. Wat die duif betreft, kijk toch ook maar eens op je schouder. ela |
|
lexx: | Vrijdag, april 09, 2010 08:19 |
o jee, en wie gaat dat fiksen wil? en valt dat uberhaupt nog te fiksen? :) goeiemorgen rare wereld! | |
Hilly N: | Vrijdag, april 09, 2010 08:17 |
Een duif koert lente in de vroege morgen. In het wonderlijk licht, de stilte voel ik mij geborgen. Dank je voor het mooie gedicht, het wordt bewaard. Lentegroet, Hilly |
|
switi lobi: | Vrijdag, april 09, 2010 08:05 |
Die duif brengt net dat stukje hoop in een wereld die, in heel haar vertrouwdheid toch zo groot en onbekend is. Liefs en dank je, voor jouw beeldschone raadselen.. Dikke kus, switi lobi |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2010 | ||
Thema's: |