Mijn huisje
Geen reden om ergens heen te trekken
vogels te zien die poten strekken
zie het allemaal gebeuren hier
om me heen foerageervertier
zelfs langgerekte zwanennekken.
Prachtige vogels bevolken het luchtruim
een moment dat ik absoluut niet verzuim
deze vluchten gade te slaan
zou er graag even achter aan gaan
maar de aarde is mijn ruim.
Heel groot heel klein het is ongekend
hoe natuur mijn ogen verwend
deze realiteit heeft niets van een waan
dit is de plek waar mijn huisje mocht staan
ben ook al helemaal gewend.
Dit is niet zomaar een stukje natuur
dit is de rest van mijn levensduur
eindelijk eindelijk dat ik merk
waarvoor ik al meer dan dertig jaar werk
geniet nu van elk resterende uur.
Dat deze tijd niet eerder was gelegen
gewoon omdat dit dan niet was verkregen
alles heeft zo een goede reden
ligt wel de basis in het verleden
met nu dan toch de uiteindelijke zegen.
Heb ik rust en vrede om me heen
waar ik nu de stadsmensen beween
hoor alleen de vervelendste verhalen
kan zo goed de ergernis vertalen
van het balen van zo menigeen.
Maar hier vliegen vogels af en aan
druk bezig met hun voortbestaan
hebben hele andere zorgen
het overleven deze dag tot morgen
en ben ik met hun levens begaan.
Vrijwel geen sirenegegil
nachtelijke uren heerlijk stil
geen zatlappen die portiek bevuilen
of waar junks zich in verschuilen
hier is mijn leven dat is wat ik wil.
Indy Toma
Fari HS: | Zondag, april 18, 2010 06:07 |
Heel mooi. Ik lees een natuurliefhebber in jou die harmonieus zijn leven voortzet. Met groetjes, Fari |
|
Auteur: Indy Toma | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 april 2010 | ||
Thema's: |