Ik leef mijn leven moeiteloos verder,
Lachend met mijn tanden bloot,
Zie je niet hoe blij ik ben?
Zelfs mijn wangen kleuren langzaam rood.
Ik gein, ik dol en speel met woorden,
Voor eenzaamheid heb ik geen tijd,
Waarom zou ik verdrietig zijn?
Ik ben een grote meid.
Vermaak me gek en kostelijk,
Mijn leven is zo doldwaas leuk,
De dagen gaan te snel voorbij,
Lig om het uur wel in een deuk.
- Maar als je me ziet, geloof me niet,
Al doe ik nu ineens weer koel,
Mijn lichaam lijkt te klein te zijn,
Voor alles wat ik werkelijk voel. -
David Matser: | Zondag, mei 09, 2010 12:06 |
Dat gevoel ken ik inderdaad, al een paar jaar.... Soms weet je niet waar of hoe je je gevoelens uiten kan. Ik heb vooral kracht gevonden in het genieten van (hele) kleine dingen, zoals de fluitende vogels in de lente. Jij ook veel sterkte. liefs en knuf David Matser |
|
Spetter: | Zaterdag, mei 08, 2010 00:41 |
Echt super mooi verwoord! | |
Rodney: | Vrijdag, mei 07, 2010 22:24 |
Engel je komt er wel met vallen en opstaan komt er ooit een beter bestaan | |
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 mei 2010 | ||
Thema's: |