In het begin was er licht.
Ten einde,het duistere,het begin,verlicht.
Zoals ooit op deze wijze.
Het leven om ons heen de aarde belijfde.
Eenzelfde situatie,onvergelijkbaar,de inzet.
Zo zeer,zo sterk,ook nu weer voortgezet.
In duistere,donkerdere tijden.
Deden onze paden elkaar besnijden.
Een onvermijdelijk kruispunt.
Daartoe bedoeld,zo gij vertellen kunt.
Genietend of niet,van zeldzame momenten samen.
Kan ik hier,enkel mijn eigen gevoel beamen.
Onbegrip dat soms en te vaak schade aanricht.
Onzekerheid welke een zwarte taak verricht.
Ten einde gemaakt door simpele woorden.
Uitgesproken dat ik bij niemand wil horen.
De betekenis ervan des te krachtiger.
Uit het niets dat maakte het des te prachtiger.
Een lang verhaal,een vreemd gevoel.
Onzekermakende eenzaamheid waar ik op doel.
Onwaarschijnlijk maar zeer zeker aanwezig.
Hield dit echter mijn volle aandacht bezig.
Een eerlijk gevoel achter een gordijn van woordenrook.
Nu je ineens niet hier bent,mis ik jou ook.