Gabriëlle waarom liet je me zo in jou hart toe. Ik hield van je als geen ander. Waarom….
Het is gebeurd. Maar mijn liefde voor jou is niet onderverander.
Ik weet nu niet meer wat ik doe. De pijn in mijn hart is onverdraaglijk.
Wij waren voor 3 dagen onafscheidelijk. Waarom liet je me in die waan.
Ik dacht aan je als een ster die zich samenvoegt in de maan. Jou ogen zo helder als de zon.
Blauwgroen. Zo helder als het mooiste kristal. Precies als jij zei.
Als je dat tenminste niet verzon.
Jij raakte me recht in het hart als toen ik je voor het eerst zag.
Daar zo vrolijk en vrij. Zo rustig als de zee.
Jou haar waar mijn vingers doordringen als ijs door water. Zo glad en zacht waren jou lippen. Die de mijne deelden. Die ene avond dat wij het ons niet meer verbeelden.
Ik houd nog steeds van je met heel mijn hart. Maar als je datzelfde nog steeds voor mij voelt ooit. Sta ik altijd voor jou klaar.. hoe oud ook. Welke problemen. Altijd zal ik voor je klaarstaan. Zelfs na mijn dood zal ik bij je zijn. Altijd en overal.
Ik hoop dat jij die ene roos vind die voor jou opengaat. En je alle warmte en liefde geeft die jij verlangt.
Die van mij is door jou verwelkt. Tot op het moment dat jij mij weer tot leven wekt. Als dat moment ooit komt.
Het is jammer dat wij uit elkaar moesten. Door jou aanraking werd ik warm. Zelfs bij min 4. zonder sjaal. Muts of handschoenen. Bleven mijn door jou gekuste lippen warm.
Nu ben ik elke zonder jou bevroren als een eeuwig bevroren ijspegel op de noordpool. Ooit breek ik af. En dan is het te laat. Alleen jij bent mijn hart waard. Ook al gaat jou hart naar een ander uit. Die van mij ben ik aan jou kwijt. Voor altijd.
Grtjs: Xerxes jou eeuwig verwelkte roos.
Ik hoop dat je het mooi vind… al mijn gevoelens voor jou staan hierin (al hebben getypte woorden geen gevoel)