Chaos
Voel de pijn van het denken
Teveel woorden mijn hoofd binnengeglipt
Hopeloos, starend, dromend
naar een toekomst die niet voor me ligt
Seconden, minuten, uren tellen
Dagen vliegen langs mij heen
Niets van de werkelijke wereld beseffen
Tussen de menigte en toch zo alleen
Hunkerend, strevend, smekend
Naar een lach op mijn weerloze gezicht
Door mijn zoute tranen hopend
Dat een droom morgen even verlicht.
Teveel woorden mijn hoofd binnengeglipt
Hopeloos, starend, dromend
naar een toekomst die niet voor me ligt
Seconden, minuten, uren tellen
Dagen vliegen langs mij heen
Niets van de werkelijke wereld beseffen
Tussen de menigte en toch zo alleen
Hunkerend, strevend, smekend
Naar een lach op mijn weerloze gezicht
Door mijn zoute tranen hopend
Dat een droom morgen even verlicht.
Reacties op dit gedicht
| isolde: | Woensdag, oktober 13, 2010 21:45 |
| Ik denk niet dat ik het kan.. |
|
| remie: | Woensdag, oktober 13, 2010 21:28 |
woorden komen hier te kort---leer de pijn verwerken, op kracht komen en eens de wereld toe lachen....je kan het.... liefs remie |
|
| [zwarte engel]: | Woensdag, oktober 13, 2010 21:19 |
| wow! weet je hoe.. (oké, ik ben te lang niet naar school geweest, ik ben het woord kwijt) mooi, pijnlijk, stil en toch hoopvol. veel sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: isolde | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||