Als ik naar mijn leven kijk zie ik een lange weg een weg met veel hobbels en gaten door de begroeiing is het zicht beperkt het einde is niet in zicht Ik loop naar het begin van de weg ik ga kijken hoe het daar was, ik was een jaar of vier de weg was nieuw, geen gat of iets met mooie bloemen aan de kant het was er licht en het zicht was goed Langzaam loop ik verder op de weg het eerste stuk is echt heel mooi na een stuk te hebben gelopen tref ik het eerste gat ik schrik, ik kijk terug, ik was nog maar 8 Langzaam loop ik verder op de weg ik zie heel ver weg wat bomen staan het is nog wel ver weg, maar wat zou het zijn? Zal ik rennen, ik wil de bloesem zien of blijf ik lopen omdat het zicht sterk vermindert?
Hans Winter: | Dinsdag, oktober 19, 2010 18:18 |
moet je verder door de nevel en de mist, dan heb je alleen de richting die je bij de hand genomen nam, en misschien zoiets als een verre stem die van ergens tot je kwam. hans |
|
Katja Bruning: | Zondag, oktober 17, 2010 13:34 |
Spannend en geheimzinnig... Mooie achtergrond en lay-out ook weer! |
|
Auteur: paulinevandrie | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 15 oktober 2010 | ||
Thema's: |