het wakkert in het wegblazen
met liefst ‘n rotschop erna
om niet te hoeven voelen
hoe ‘t snerpen merg en beent
een geeuw rafelt uiteen
tot verder gaan met ademhalen
zoals overleven heeft geleerd
in tijd van hete vuren
de klokt tikt trager nog
dan het donker wolken draagt
wijl onmacht stilte schrijft
in flinterdunne slaap
Quicksilver: | Maandag, november 01, 2010 20:33 |
oei wat een diep rakend gedicht, dit is een heel gevoelig schrijven sterkte gewenst Maria lieve groet, dicky |
|
mucho*s tranen: | Maandag, november 01, 2010 11:03 |
:) | |
karinvangelder: | Maandag, november 01, 2010 09:18 |
hopelijk heb je nog wat geslapen lieve Maria. heel bijzonder dit gedicht een flinterdun laagje met een ijzeren wil ! knuf van mij xx Karin | |
windwhisper: | Maandag, november 01, 2010 07:33 |
een intens schrijven voelbaar sterkte dan maar lieve groet Cobie hopelijk heb je nog wel kunnen slapen |
|
zomerkind: | Maandag, november 01, 2010 06:05 |
ja heel bijzonder:) gr edje | |
wil melker: | Maandag, november 01, 2010 05:49 |
Lieve maria, Oef,, ja een rotschop zou je de pijn willen geven maar die seconde flinterdunne slaap houd je tegen.. in de hoop dat.. heel bijzonder dit gedicht. Sterkte en liefs, wil |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2010 | ||
Thema's: |