onverbeten kijk ik hoe jij gaat; gedachte-
hérsenloos, omdat je nooit geweten hebt
hoe je alleen moet denken en je sloft
tenen blauw over eigen voeten, in gaten
van weggesmeten stenen – ik zie je daar;
nog een einde ver en het pad versletenonverstoord laat ik je gaan; verwachtings-
vol-geschoten van jouw tranen en door
de scheven passen heen verbijt je niet
maar struikel je schaamtes ongesmoord
over wijsheden en kapotte tegels; maar
stop nu, sta stil – de weg is langen waar je valt daar ga je dood
| Renate-td-: | Zaterdag, november 06, 2010 11:52 |
| Succes met GS, fijn dat je meedoet, kunnen we weer veel van je lezen :) Goed begin dit, briljante slotzin. Liefs, |
|
| Li Anne: | Vrijdag, november 05, 2010 09:40 |
| I agree with pantarhei.. Knap! Succes ook! |
|
| Allysson: | Vrijdag, november 05, 2010 09:08 |
| kunstwerkje!!! zet m op ;) | |
| *..stik..*: | Vrijdag, november 05, 2010 09:05 |
| Mooi! En succes | |
| - Suus -: | Vrijdag, november 05, 2010 00:55 |
| mooi zo ja! Succes! | |
| pantarhei: | Donderdag, november 04, 2010 23:16 |
| Ik heb er lang op gewacht. En een goed begin is het halve werk.Succes, pantarhei | |
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2010 | ||
| Thema's: | ||