Nooit vergeten..
1 dag uit me leven zal ik nooit meer vergeten,
terwijl ik het eigenlijk niet meer wil weten.
Waarom heb dat ongeluk ooit moeten gebeuren?
en zeggen sommige gewoon, meisie je moet niet langer treuren.
Maar zei hebben het niet meegemaakt,
dat ongeluk heeft me zeker wel geraakt.
Al heb ik zelf het ongeluk niet gehad maar mijn vader,
de vrouw die me pa hebt aangereden zie ik dan ook als een verrader.
Zei reed hem zomaar aan?
het is gelukkig nog net goed gegaan.
Het had heel anders af kunnen lopen,
gelukkig is dat niet gebeurt, dat bleef ik ook hopen.
Maar het is niet zomaar iets,
veel dingen verdwenen daardoor in het niets.
Nog altijd kan ik die dag precies na vertellen,
mn oom was degene die me toen gerust probeerde te stellen.
Maar het is gewoon allemaal mijn schuld,
ik verloor toen ik het te horen kreeg echt me geduld.
Ik zou opgehaald worden en me vader kwam maar niet dus werd ik kwaad,
het was ook al zo laat.
Toen ik opeens me oom naar mij toe zag komen,
kon ik me ogen niet geloven.
Hij zei al gelijk dat me pa een ongeluk heeft gehad,
even was ik helemaal verward,
Ik geloofde het ook niet
hij zei toen misschien wel als je het zelf ziet?
Hij bracht me naar de plek van het ongeluk,
ik zag daar onze auto helemaal stuk.
Er waren ook ambulance's en een politie,
maar mn vader zag ik maar nie.
Tot ik ineens in een plisie busje me vader zag,
ik vroeg mezelf af wat is dit nu voor een dag?
En wat gaat er nu allemaal gebeuren,
maarja ik kon maar beter ff niet zeuren.
Na een tijdje werden we naar huis gebracht,
n die vrouw die me vader aan had gereden lachte zo verdacht,
De auto werd meteen door naar de sloop gestuurd,
dat was toevallig niet ver van daar uit de buurt.
We konden toen niet meer naar de camping toe gaan,
dat was balen,we woonde er helemaal niet ver vandaan.
Maar de caravan moesten we verkopen,
en dat ik ooit die vrienden van daar trug zal zien is iets dat ik blijf hopen.
Dan zal je je afvragen , waarom hebben jullie de caravan dan weggedaan?
de reden die mn ouders zeiden tja die heb ik nooit goed verstaan.
Begrijp het nu 'een hele tijd later' nog steeds niet,
en als ik er trug aan denk heb ik gelijk weer verdriet.
Waarom heeft dat ongeluk nou moeten gebeuren?
tja ik weet ook kan nu wel blijven zeuren.
Maar helaas weet ik dat niemand er een antwoord op weet,
dus is het maar beter als ik dat hele ongeluk vergeet.
Maar het vergeten is iets dat ik niet kan,
maarja is dat eigenlijk wel van belang?
Kan de tijd niet meer trugdraaien,
of de werkelijkheid verdraaien.
Zo zijn er meer dingen waar je maar mee leven moet,
al zijn die dingen niet altijd even goed.
Soms zeggen mensen: " alles heeft een doel"
ik denk dat wie dit nu leest wel begrijpt wat ik bedoel?
Maar waarom kan ik nou niet alleen leuke dingen meemaken?
pffffff nog ff en ik ga echt staken.
Kon dat maar dat je gewoon even niet verder hoefde te leven,
dat je even helemaal niks meer kon beleven.
Juist alleen maar kan nadenken over wat er gebeurt was,
maar misschien klink dit juist wel erg laf.
Maar ik wil gewoon een antwoord weten op de vraag: "waarom dit heeft moeten gebeuren",
en een antwoord van : "toeval" kan ik echt niet goedkeuren.
Wist iemand me het antwoord maar te vertellen,
dan hoefde ik me zelf die vraag niet een miljoen keer meer te stellen...