de postduif en ik
hé, een postduif eet het voer van
mijn twee vertrouwde tortelduiven op
wat doet hij hier?
uitgehongerd pikte hij in een sneltreinvaart
alle zaden op
ik gooide nog wat zaad op het dakje
van de houtopslag in de tuin en
dit verdween eveneens in zijn uitgeputte lijf
nog wat water klaar zetten en dan
zal hij zo wel weer verdwenen zijn
nee dus, dag na dag op het dak en maar
naar binnen kijken
ik maakte me zorgen; waar hoorde hij thuis?
de buren zijn niet zo gecharmeerd van duivenpoep,
wist ik
ik pakte een stoel, klom erop, hij bleef zitten;
uit mijn hand etend, kon ik zijn registratienummer
beetje bij beetje ontcijferen
keek op internet bij "postduif gevonden"
en belde het telefoonnummer van de eigenaar
hij woonde in Friesland
de tocht naar mijn woonplaats om hem op te halen,
vond hij teveel van het goede, gezien zijn leeftijd
de duif was in Belgié gelost!
hij was door de straffe tegenwind
uit de koers geraakt
hij was nog jong; in 2009 geboren;
was nog in opleiding
wat nu?
ik zag hem al in gedachten
de aankomende winter kleumend
van de kou op mijn dak zitten
zonder zijn postduifvrienden
mijn dochter vond dat hij nu lekker van
zijn vrijheid kon genieten,
dus waar maakte ik me druk over?
elke dag maakte ik me zorgen,
maar vond het wel gezellig en
hij keek zo intelligent uit z'n ogen
in gedachten deed ik de wens dat
er mocht gebeuren
wat het beste was voor dit duivenjong
op een morgen, zo'n anderhalve week later
stond er op mijn voice-mail een bericht
van de eigenaar:
de ..
(laatste twee cijfers van het registratienummer)
was binnengekomen.....
ik liep verwonderd naar buiten
dat kan nooit
ik had hem de vorige middag nog gevoerd
maar inderdaad "mijn" duif was
nergens meer te bekennen
het voelde toch een beetje vreemd zo
zonder die duivenblik
ook voelde ik ontzag
voor de prestatie van het dier
de tortelduiven kwamen hun plek
vlug weer innemen
met een opgeluchte uitdrukking
in hun tortelogen
kom gooi maar gauw weer wat voer... mens
de eigenaar belde later om te vragen of
de duif uit eigen beweging was vertrokken
ja, ik had hem niet weggejaagd in ieder geval
hij bedankte me nogmaals voor het voeren
en benadrukte, dat het zijn hobby was
en dat de duiven goed werden verzorgd,
ondanks de soms negatieve publiciteit
van de dierenbescherming
dit alles speelde in augustus 2009
volgens het boek 'luisteren naar dieren'
van Ted Andrews
staat de duif voor: vrouwelijke energieën:
vrede, moederschap en profetie;
terugkeer naar de liefde en veiligheid van het thuis.
Ik denk nog weleens terug aan dit gebeuren
vond het leuk dat ik hem mocht voeren
en het feit dat hij daarna z'n eigen stekkie
weer terug kon vinden.....!
24-02-2011
wr