op haar las ik mijn eerste boeken
loste de eenzaamheid op in lucht
opende fantasie ‘t geschrevene
dat werkelijk werd en echt
want sloeg ik eerste bladzij om
verschenen elfen, dwergen, draken
heksen met hun verwaaide haar
- voor mij allemaal waar -
die jeugd en vensterbank zijn weg
de huizen worden zo niet meer gebouwd
te zelden nog zie ik intieme plaatsjes
en het bedroeft mij in het hart dat rouwt.
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 februari 2011 | ||
Thema's: |