Het is uit
Tranen stromen over mijn wangen,
Ze blijven dan onder mijn kin hangen.
Waarom, ik begrijp het niet,
Waarom geef je mij zo'n verdriet?
Aan je gevoel kun je niks veranderen,
Maar waarom wel aan die van anderen?
Mijn gevoel is helemaal overstuur,
Ik sta helemaal in koud vuur.
Je maakte het uit,
En daarvan snap ik geen fluit.
Ik hield zoveel van jou,
Nu sta ik alleen in de kou.
Verdrietig zal ik blijven,
En ik zal je nooit meer terug krijgen.
Dit doet heel veel pijn,
Het was allemaal zo fijn.
Onze liefde was zo mooi,
Het is gesmolten door de dooi.
Je liefde voor mij is niet meer zoals eerst,
Zo blijkt maar weer dat je gevoel niet beheerst.
Je kunt er niks aan doen,
Misschien was ik wel een oen.
Ik dacht dat we er ons doorheen zouden slaan,
En zie mij nu eens alleen staan.
Je arm nooit meer om mij heen,
En nooit meer mijn hand op je been.
Nooit meer een kusje op mijn wang,
Ik ben zo bang.
Bang dat ik niet over je heen zal komen,
En ik nooit meer zal kunnen kijken tussen die dikke bomen.
Toch zal ik het moeten verwerken,
En mijn leven niet beperken.
Het is uit naar mijn grote spijt,
Ik ben je echt kwijt.
Ook al doet het zoveel pijn,
Vrienden zullen we altijd zijn.