Lachende, pratende mensen om mij heen
Iedereen probeert elkaar te overschreeuwen
Ik probeer mee te doen, lach en praat wat met ze mee
Maar van binnen voel ik me zo alleen..
Ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet
Hoe ik dit gevoel moet zien te overwinnen
Al jaren ben ik aan het vechten en aan het knokken
Ik weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen..
Alsof ik altijd zo hard moet vechten voor dat kleine beetje geluk
Het voelt alsof ik mezelf door de dag heen slepen moet
En ik zal altijd blijven vechten, want opgeven zal ik niet
Maar wanneer houdt het nou eens op, mijn innerlijke verdriet?
Jarenlang gestreden, en ben mensen verloren in mijn strijd
Velen die het aflieten weten wanneer ze mijn waarheid wisten
Met lege ogen, vol met pijn staar ik voor mezelf uit
Maar al te goed beseffend, ik raak mezelf kwijt