zwaar als lood die zweven
witgeel dringt ook een bloem
het asfalt door waarop jij loopt
naar mij met lichte tred en
wapperend haar; dit waterblauw
moment diep in dit paradijs:
een glimlach lang en woordeloos
zelfs het elkaar verstaan
gisteren nog luidkeels zwijgend
maar innerlijk wel schreiend
mijn ik dat rusteloos in je zocht
vind ‘k mij vandaag, eenvoudig zo
op deze dag, licht-lichtend
voor dat ene: het stralen van
je ogen, de warmte van je lach.
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2011 | ||
Thema's: |