In afwachting van mijn aankomst
kies ik alvast mijn woorden uit.
Met iedere stap die je nader brengt
groeit de twijfel over mijn besluit.
Veel hoef ik niet te zeggen
en nog minder wil jij horen.
En hoewel het einde nadert
drukt de tijd ons uit elkaar.
Angstig ontloop ik de confrontatie,
links en rechts passeert men mij.
Jaloers gluur ik naar hun zekerheid,
wat hebben zij dat ontbreekt bij mij?
Zonder moeite werk jij ze af
en ontvangt zowel munt als giraal.
Langzaam herken ik ons patroon,
ben ik voor jou niet speciaal?
Mijn angst druipt van mij af
ongeduldig wacht ik op mijn beurt.
Jong en oud, man en vrouw, er lijkt
niemand te zijn met wie je niet flirt.
Wanneer de tijd ons dan vereenigd
merk ik dat jouw laatste ben
je lacht mijn twijfel makkelijk weg:
'ik heb het gevoel dat ik je ken'.