Eén eiland.
Kleine stapel stenen
waartegen wakker water
onbarmartig barstend beukt.
De scheve schade
op de waardeloze wal
groeit gapend.
Dit ene, kleine eiland,
ondraaglijk verlaten in de
vervaarlijk graaiende oceaan
van verstikkend stille eenzaamheid:
~Oeno~
waartegen wakker water
onbarmartig barstend beukt.
De scheve schade
op de waardeloze wal
groeit gapend.
Dit ene, kleine eiland,
ondraaglijk verlaten in de
vervaarlijk graaiende oceaan
van verstikkend stille eenzaamheid:
~Oeno~
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Vrijdag, juni 14, 2002 11:31 |
| Een pareltje! ga zo door. xxx + heel veel liefs Evi |
|
| waterval: | Woensdag, mei 08, 2002 11:33 |
| mooi droef gedicht.... | |
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 08, 2002 10:11 |
| een prachtige melancholie Hugo.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||