dromen hangen nog in ’t haar en maan lost op als melkwitte schijf in een traag opstijgende nevel treur ik om ’t hunkerend verlangen
vaag dwalen beelden over lege straten bewegen lichten zo onwerkelijk snel aan mij voorbij; droomdicht en ver, vermengt een regen kleuren
het juiste pad verloren en zelfs de sporen van je lijf, vind ik mijn leven weer terug in jou bij ’t eerste zonnelicht in de ochtend ontwaakt de nieuwe dag.