hartbrekend toch
hoe een ondergaande zon
in een zee van tijd waar leven
nauwelijks durft te praten
zoveel meeneemt
een marmeren maan
te sterven staat
wijl tastend donker
in doodsverbreiding
zichzelf afvraagt
Quicksilver: | Dinsdag, oktober 04, 2011 17:29 |
dit is prachtige powezy! liefs,liefs dicky |
|
ela: | Dinsdag, oktober 04, 2011 17:13 |
Als dag en nacht elkaar raken is het zuivere poëzie zoals in jouw gedicht. ela |
|
kelo ami: | Dinsdag, oktober 04, 2011 14:56 |
dit is puur.... groetjes.. |
|
Corry van Emmerik-Koenekoop: | Dinsdag, oktober 04, 2011 13:35 |
wauw!!! schitterend! | |
Godvader: | Dinsdag, oktober 04, 2011 13:16 |
Yes! het ritme in dit gedicht van je is pure poetische perfectie..heel fijn om weg te lezen..een voorbeeld voor veel dichters hier denk ik zo gr. Y |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, oktober 04, 2011 12:50 |
pure poezie!! | |
Yellow: | Dinsdag, oktober 04, 2011 11:24 |
en 2012 moet nog komen met al die gaten in de ozon :( | |
zomerkind: | Dinsdag, oktober 04, 2011 09:25 |
ja ik vraag me af martine:) liefs eddie |
|
switi lobi: | Dinsdag, oktober 04, 2011 08:32 |
Als elders lieve Tine; heel mooie melancholie. Liefs, switi lobi |
|
trucker klaas: | Dinsdag, oktober 04, 2011 08:01 |
de zon heeft meer tijd dan ons :) fraai ,klaas |
|
windwhisper: | Dinsdag, oktober 04, 2011 07:41 |
poezie van een pure klasse goede morgen Martine warme groet Cobie kuzzzz |
|
Auteur: verhavert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2011 | ||
Thema's: |