Baukje
Benevel mijn koude hart met jouw alles verdampende zinnevuur.
Anker mijn adem aan jouw vleugels van verlossing en stijg gewichtsloos op.
Uitveroren om de kettingen te tarten, de tralies te smelten en de zon te omarmen.
Kortademig van de drijfjacht op jouw passie wacht ik op de bevrijdende ontluiking.
Kleef je beeltenis gewichtloos op mijn gesloten iris van verlossing.
Laat mij gevangen in stille verrukking het kristal doen ontspringen dat in je ziel slaapt.
Een verlossing van allesomvattende zinloosheid jouw levenslust in mij bevrijdt.
Ik zalf mijn ogen met de Fata Morgana in je naar water schreeuwende woestijn.
Nooit meer eenzaam, nooit alleen, treedt en adem in mij en laat mij nooit meer los.