nachtegaal
Daar
Waar maan haar tranen laat
Vergaat het hemelsblauw gezang
van vogels vliegend, bang en hoog
treurend om hoe zij daar staat
-om leven dat haar hier beloog-
Kom naar mij ik leer je dansen
zing en kijk niet achterom
Manenschijn is slechts een schaduw
van zonlicht dat niet verder kon
Laat je zorgen hier maar achter
met een lach die nooit verjaart
Een traan maakt het geluk juist zachter
Jouw pijn, hier met genot gepaard
Tussen hemelgrijs gedonder
en smaak van regen op je tong
smeek je zon, maar kan ook zonder
Je was bloedmooi toen jij daar zong!
Over dit gedicht
| Auteur: life is a gift | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||