Samen aan de slag,
stap voor stap,
plank voor plank.
Ik zet me schrap.
De grootste horde is genomen,
het begin is er.
Een goede start gemaakt,
maar het einde nog zo ver.
In mijn hoofd,
een overvolle kast.
Ik houd de deur gesloten,
het is een zware last.
Samen gaan we er komen,
stap voor stap,
rustig en gecontroleerd
komt voor mij opnieuw de klap.
Alles moeten vertellen,
uiten en herbeleven.
Het doet me zoveel pijn.
Hoe kan ik jullie ooit vergeven?
Onverwerkt verleden,
ik neem nu het besluit:
verwerken, loslaten, een plekje geven.
Ik kijk weer positief vooruit!