Laat me breken, op jouw onverbiddelijke kust.
Als een machteloze golf, gedreven door liefde en lust.
Laat me breken.
Laat me breken, door iedereen bekeken, op facebook, twitter, op heel dat verdomde internet.
Laat me breken.
Laat me breken, met het verleden, en ook het heden.
In jouw armen, als in de hof van Eden.
Laat me breken.
Laat me breken, jouw vestingsmuur, al jouw argumenten voor nee.
Laat me breken, ik wil met je mee.
Naar jouw dromen, jouw verlangens, jouw heilige hart.
En eenmaal daar aangekomen, weet jij heel goed wat ik wil doen.
Maar ik vraag het je toch, uit goed fatsoen.
Laat me breken.