Van, Naar, Op?
Van de regen naar de zoete witte wijn
Van het azijn naar de transparante pijn
Van krijg maar allemaal de kolere, naar de intense emoties van binnen
Van de sleur van het zijn...van de chaotische stress in het zijn..
Naar de oever, naar de brug
Naar de moeder, naar de zucht
Naar het verleden, naar het heden
Naar het gezicht dat lachte, naar het gezicht dat niks deed en niks deed en NIKS DEED!
NAAR DE SCHREEUWENDE PIJN VAN VERLANGEN
VAN DE ROTTENDE GEUR VAN ZWARTE GEDACHTES
NAAR DE HUILBUIEN VAN MIJN VADER
VAN HET KLAGENDE GEVOEL VAN MIJN MOEDER
NAAR HET SCHREEUWEN VAN MIJN HART
VAN EEN DIEP ZWART GAT
NAAR HET ZEGGEN OM BIJ JOU TE ZIJN
VAN VERZWIJGEN DOOR DE PIJN
NAAR HET NIET MEER BESTAAN VAN ONS TWEE
Van de zucht die het allemaal begon...
Naar het gelach dat niet meer kon
Naar het gehuil dat alleen maar bestaat
Op het nu, wanneer ik zeg waar dit alles op slaat?
Van het azijn naar de transparante pijn
Van krijg maar allemaal de kolere, naar de intense emoties van binnen
Van de sleur van het zijn...van de chaotische stress in het zijn..
Naar de oever, naar de brug
Naar de moeder, naar de zucht
Naar het verleden, naar het heden
Naar het gezicht dat lachte, naar het gezicht dat niks deed en niks deed en NIKS DEED!
NAAR DE SCHREEUWENDE PIJN VAN VERLANGEN
VAN DE ROTTENDE GEUR VAN ZWARTE GEDACHTES
NAAR DE HUILBUIEN VAN MIJN VADER
VAN HET KLAGENDE GEVOEL VAN MIJN MOEDER
NAAR HET SCHREEUWEN VAN MIJN HART
VAN EEN DIEP ZWART GAT
NAAR HET ZEGGEN OM BIJ JOU TE ZIJN
VAN VERZWIJGEN DOOR DE PIJN
NAAR HET NIET MEER BESTAAN VAN ONS TWEE
Van de zucht die het allemaal begon...
Naar het gelach dat niet meer kon
Naar het gehuil dat alleen maar bestaat
Op het nu, wanneer ik zeg waar dit alles op slaat?
Over dit gedicht
| Auteur: Wouter Stam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2014 | ||
| Thema's: | ||