Rebel Without a Cause
Vervreemd van mezelf
en de mensheid, was ik
een mooiprater al had ik
geen gesprekspartner meer.
Ik was een mensenhater die
de maximumsnelheid op de
levensweg overschreed, ook
al trok mijn vader aan de
handrem, ik speelde theater
met af en toe een hulpkreet.
Daarom was ik een vroege
schoolverlater die al gauw
aan bandeloosheid leed.
Maar de krater van mijn
boosheid is met de jaren
versteend door het geklater
van de fontein in het park die
mij telkens weer inspireert
tot dichterlijke relativiteit.
Nu met het geschater van
kinderen in mijn nabijheid.
En tussen de bladeren
van de eik zit een oehoe.
Terwijl ik voortaan water
bij m'n klare wijn doe.
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Donderdag, november 06, 2014 22:21 |
| Heel mooi! Met bewondering gelezen En het stukje van de maximumsnelheid,... Bijzonder en nodigt uit om even die korte film van je leven mee te doorlopen. Je hebt mijn nieuwsgierigheid geprikkeld Nogmaals prachtig Liefs Kimmy |
|
| fets: | Donderdag, november 06, 2014 17:41 |
| Zeer mooi! | |
| waterval: | Donderdag, november 06, 2014 13:37 |
| en zachtjesaan gaan de héle scherpe kantjes er af .... ~~~waterval~~~ |
|
| Brenda: | Donderdag, november 06, 2014 10:21 |
| mooie uitleg van een superfilm! | |
| windwhisper: | Donderdag, november 06, 2014 08:13 |
| ik vind het een pracht warme groet Cobie Goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2014 | ||
| Thema's: | ||