Soms is het niet meer wat het lijkt.
Dan kijken we tv
en ik kan ruiken dat je naast me zit
soms ruik ik zelfs de pindakaas.

En als je dan in de keuken staat
ben ik bang dat ik je niet versta,
of dat je geen zin hebt om met mij te douchen.
Soms is het slappe koffie of een zere nek
omdat we altijd op de bank.

Soms ben ik het zelf,
want ook slappe koffie vlekt,
en soms ruik jij de pindakaas.

Maar ook al is niets wat het lijkt,
en al kan ik je soms van al die liefde gaan haten,
al kan ik soms niet lachen of luisteren,
bang ben ik al heel lang niet meer.

I reach out my hand, he's always there.