het doldriest onbesuisde
het water strakte
onder striemende woorden
bevroor tot ijs
voor hen die ze hoorden
scherp spiegelden
sterren de waarheid
in het zwart oppervlak dat
feilloos gerechtigheid zag
waar vergeving
al in rietkragen ruiste
verwarmde zon
het doldriest onbesuisde
brak langzaam het ijs
smolt wrevel en ergernis
in rimpelloos verdwijnen zo
dat hij weer in water kon schijnen
wil melker
03/12/2015
Anneke Bakker: | Donderdag, december 03, 2015 12:34 |
Ja Wil , van de zon moeten we het toch hebben, en de rimpels nemen we maar op de koop toe. Fijne middag,ja mét zon. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 03 december 2015 | ||
Thema's: |