je ogen spraken
je fronste
meer rimpels
dan voorheen
wist dat de dood
je onderhuids raakte
maar je ging niet
met hem mee
wij begrepen
dat jij het niet lang
meer zou maken
je bleef praten
tot je stem als
waterval vertraagde
en je ogen spraken
later pakte jij
de handen in
een woordloos
samen zijn
een bedankje
voor het delen
van de ergste pijn
wij zagen
in het afscheid
nog een lieve lach
wisten dat
jij zielsveel
om ons gaf
tot je bent gegaan
wij bleven staan
in de leegte
van het ogenblik
week het licht
uit open ogen
maar jouw gezicht
heeft onze naam
wil melker
20/01/2016
Pascal Janssen: | Woensdag, januari 20, 2016 20:57 |
Wat een bijzonder afscheid is dit zeg... Intens en vol liefde! Greetzzz Pasje |
|
wervelende regenboog: | Woensdag, januari 20, 2016 17:25 |
mooi dit afscheid in woorden gevat liefs wr |
|
teun hoek: | Woensdag, januari 20, 2016 12:39 |
intense beleving rond afscheid. dat het waardevolle troost./ h gr. teun |
|
Stroejaro: | Woensdag, januari 20, 2016 10:22 |
Zeer ontroerend, prachtig onder woorden gebracht. | |
Mamke: | Woensdag, januari 20, 2016 08:30 |
Wat een ontroerend afscheidsgedicht! Heb de tranen in mijn ogen, want zo herkenbaar voor mij... | |
windwhisper: | Woensdag, januari 20, 2016 08:01 |
stil ingetogen, lezend vol warmte van het gevoel van een liefdevol heengaan | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 20 januari 2016 | ||
Thema's: |