vluchteling zonder gezicht
ik wist de weg
naar het land maar een
vale zon scheen pal tegen
wind waaide
vol in ons gezicht
de verte bracht regen
met jou aan de hand
als gidste je mij
stapten we urenlang door
over een pad dat zich na
iedere bocht rechtte
en geen eind leek te krijgen
we rustten in het
avondlijke zuchten van wind
onder koud sterrenlicht
warmden elkaar
en wisten ons wanhopig
als vluchteling zonder gezicht
wil melker
26/03/2016
wervelende regenboog: | Zaterdag, maart 26, 2016 12:58 |
met dit gedicht zet je ons even in de schoenen van de vluchteling... dat voelt ontheemd... heel mooi neergezet Wil liefs wr |
|
kimmytje: | Zaterdag, maart 26, 2016 12:55 |
Stilte overvalt me als ik dit lees, Mooi Wil, heel mooi Liefs Kimmy |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 26, 2016 09:28 |
Ook voor hen is er die 'kruisweg' Wil, met veel ongelijkwaardige kruisingen en stopplaatsen, Vluchteling wanhopig en zonder gezicht, hun kruisweg. Stil gelezen op deze stille zaterdag. Goede Paasdagen wens ik jou. Anneke |
|
Mamke: | Zaterdag, maart 26, 2016 08:44 |
De weg van de vluchteling op een bijna romantische manier beschreven, hopelijk krijgen ze ooit een gezicht! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 26 maart 2016 | ||
Thema's: |