in blauw de hemel lacht
in woordloos formuleren
proberen gebaren
expressies te leren om
te zeggen wat ik denk
het zijn kleine wenken
van oog en handen
die met bloemen jou
mijn liefde schenken
vingers die
mij dialogisch
zacht strelen in het
helen van jouw blik
die mij herfst bracht
niet om te oogsten
maar het troosteloze
van een kille regendag
die enkel kale takken zag
ontdaan van zomers loof
toch sturend naar omhoog
omdat in blauw de hemel lacht
wil melker
21/08/2016
september: | Zondag, augustus 21, 2016 20:51 |
Prachtig gedicht Wil dat bij het lezen heel liefdevol als wat mystiek aanvoelde. Mooie woordvondsten en een cadans die bij het lezen meenam tot het lachende blauw.. Prachtig! | |
Ruud Grootveld: | Zondag, augustus 21, 2016 16:44 |
Dat wij ons dialoog door gebaren laten begeleiden, is alsof ons denken meer omvat dan onze woordenschat reikt. De expressie van ogen, handen en vingers bij emoties vertellen vaak meer dan woorden zeggen kunnen. |
|
teun hoek: | Zondag, augustus 21, 2016 12:12 |
op zien naar blauw vanuit diverse hoeken.... h gr. th |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, augustus 21, 2016 10:45 |
Onveranderlijk waakt de aanjager van de seizoenen over hun verschijningsvormen door de tijd. | |
Anneke Bakker: | Zondag, augustus 21, 2016 07:40 |
Voor vandaag is zo'n troosteloze dag voorspeld Wil, echt herfstachtig, maar toch als ik naar buiten kijk zie ik hier en daar nog een streepje blauw aan het hemelgewelf die jou minzaam toelachen. Lieflijk mooi gedicht. Een mooie dag gewenst. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2016 | ||
Thema's: |