Ik mis je fluister ik in je oor,
hoop is alles wat jij hoor.
Dat is niet wat ik bedoel,
ik beschrijf gewoon mijn gevoel.
Gemis groter dan te omschrijven,
het alleen achter blijven.
Piekeren, de gedachtes blijven maar komen,
op het punt staan van overstromen.
Jij bent mijn grote liefde fluister ik je toe,
stil maar, er komt geen gedoe.
Het is mijn gevoel wat ik je vertel,
geen voorwaarden die ik stel.
Je aanrakingen ervaar ik als intens,
een kus is nu mijn grootste wens.
Verlangens naar jou zijn enorm gegroeid,
met gemis in elkaar verschroeit.
Je maakt me zo gelukkig fluister ik naar jou,
je maakte mij de gelukkigste vrouw.
Je onbewuste kleine intenties die je deed,
alsof mijn hart als een sneltrein reed.
Zeg maar niets, ik weet wat je gaat zeggen,
je wil me niet laten wachten, de hoop verleggen.
Je wilt dat ik je laat gaan,
maar mijn gevoel is groter dan de maan.
Hoop gaat niet zo snel weg..
het maakt niet uit wat je zeg.
Het wachten kan ik niet zomaar mee stoppen,
het zou betekenen dat ik alles dan zou opkroppen.
Het betekent dat mijn gevoel oprecht is,
dat ik je gewoon echt mis.
Dat je de man bent waarmee ik alles zag,
zeg niet dat dat niet mag.
Niks zeggen, luister even naar mijn gevoel,
hopelijk begrijp je wat ik bedoel.