zijn langzaam sterven
de tak dreef
beschreef met
levende woorden
zijn langzaam sterven
op de waterspiegel
hij gaat land en
hemel niet beërven
maar zal zich in
veelheid van zaden
op toekomst beraden
had de pech
dat een bliksemschicht
hem heeft geslecht
door brand dacht hij al
in de hel te zijn beland
de sloot redde hem
van een acute dood
een onverwachte doop
bood perspectieven voor extra
tijd misschien wel eeuwigheid
toch bleek het gedaan
zijn vrienden kwamen
er al in grote getalen aan voor
het feestmaal van verscheiden
terug naar de natuur zonder lijden
wil melker
16/06/2017
EXPLICIT: | Vrijdag, juni 16, 2017 16:47 |
De tak schrijft berusting | |
september: | Vrijdag, juni 16, 2017 12:42 |
Een heel mooi voor mij als lezer diepgaand gedicht. Om te volgen en voelen. Van begin naar einde. Terug naar de bron ( natuur) Ik vind dit een prachtig werk van jouw hand. Liefs | |
teun hoek: | Vrijdag, juni 16, 2017 12:11 |
afgeworpen en weggedreven uit het leven. kenmerkend beschreven. h gr. th |
|
Anneke Bakker: | Vrijdag, juni 16, 2017 08:35 |
Toch worden er veel bomen en ander hout gewoon door water vervoert, dus zo'n kwaad zal het niet kunnen, zijn vrienden vieren dan het feest van de overwinning. Heel mooi de natuur in al haar facetten weer verwoordt. Zonnige dag gewenst. Anneke |
|
claire vanfleteren: | Vrijdag, juni 16, 2017 08:07 |
Weet je Wil, dat een boom die lang in het water ligt, neem liever een dikke tak, die na één jaar ongeveer mooie scheuten aanmaakt, die kan je weer planten en zo heb je weer een boom met krachtige armen, mooi neergezet zoals altijd, ik lees je schrijven als een lied! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 16 juni 2017 | ||
Thema's: |