Ik ben te oud om met kinderen te "spelen"
te jong van geest om met volwassenen om te gaan
met kinderen kon ik vroeger vreugde delen
en nu zien ze me niet meer staan
de allerkleinsten hebben me nog steeds graag
maar het probleem ligt bij die van 12 jaar
ik denk dat ik aan god beter een ander leven vraag
anders zit ik bij mezelf in gevaar
ik help echt alles en iedereen waar het maar kan
al is het dat ik enkel maar een luisteren oor moet zijn
het wordt tijd dat ik me verman
anders blijf ik zitten met haat en pijn
vrienden begrijpen me zelfs niet
dus wat doe ik de moeite nog
het is leven met verdriet
zo hoort het toch niet, toch???