woestijnwinden
ik voel de pijn
weet dat woestijnwinden
schralend waaien door
het schuren van fijn stof
zo is ook iedere
plaats te achterhalen
waar eeuwen tijd hebben
vermalen tot couleur lokale
een mengeling van
kruiden en bereidingswijzen
van de gewassen van het
land met trotse hand
ook armoe en verstarring
bepalen dagelijkse kost
in het soms uitzichtloze leven
wordt er niet met eten gemorst
maar de ketels pruttelen
en garen vlees in de
mediterrane ambiance
alsof het altijd feest is geweest
wil melker
31/05/2018
lodi: | Donderdag, mei 31, 2018 21:20 |
Steeds is het thuiskomen bij iedere hap die jij aan eten binnen krijgt, elke hap doet jou beseffen hoe rijk jij wel niet bent in het leven dat je nu leeft, laat mensen van jou thuiskomend eten genieten... liefs lodi |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 31, 2018 10:36 |
een mooi en goed schrijven | |
waterval: | Donderdag, mei 31, 2018 10:12 |
armoede heeft overal dezelfde kleur, maar het lekkere eten en de exotische kruiden blijven een verrassing.... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, mei 31, 2018 09:32 |
In gedachten zie ik de cactussen pruttelen op een houtvuurtje, aangewakkerd door de woestijnwind, gelardeerd met diverse insecten. Feest voor de mensen daar ze hebben niet zomaar die kleur gekregen. Mooi en rakend gedicht Wil. Warme zomergroet. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 31 mei 2018 | ||
Thema's: |