Feeëriek
Elegant poseert de nacht
Luisterend is de imposante maan
Die de glans van het zijn verstaat
Geluiden maken hun muziek
Krekels tsjirpen bijna zacht
Bomen die hun schaduwen verslaan
In het donker die de nacht verraadt
In de spiegel die eventjes oplicht
Schiet een bever snel voorbij
Maar heel eventjes in het zicht
Daarna verdwenen, onder de brug, beneden mij
De stilte die zich verder verspreidt
Als zachte kleuren op een megadoek
Een zichzelf penselend droombeeld vereeuwigt de zogenaamde tijd
Die in rust stilstaat tijdens jouw bezoek.
september: | Woensdag, mei 05, 2021 22:26 |
Prachtig Stroejaro. Een genoegen om te lezen. Bijzonder mooi. | |
Stroejaro: | Woensdag, mei 05, 2021 15:33 |
Bedankt voor jullie fijne reacties. | |
Anneke Bakker: | Woensdag, mei 05, 2021 13:53 |
De maan, is hoe ver weg ook toch een wezenlijk deel van ons leven, ja en toverachtig mooi. Zo ook dit gedicht Stroejaro. Graag gelezen. Fijne middag, Anneke |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, mei 05, 2021 13:14 |
Sterk verwoord | |
teun hoek: | Woensdag, mei 05, 2021 11:28 |
verstillend. th | |
Dasje (lucky): | Woensdag, mei 05, 2021 10:29 |
Schitterend mooi! Als ik nog niet van de nacht hield zou ik het nu doen! | |
Auteur: Stroejaro | ||
Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2021 | ||
Thema's: |